سهم ضعيف دانشگاه رفتهها از بازار کار
به همین دلیل موضوع اشتغالپذیری در دانشگاههای ما، مورد بررسی و اجرا قرار نمیگیرد . لذا دانشجویان نیز، اشتغالپذیر نشدهاند. اما نکته دیگر آن است که هنوز بازار کار در کشور از مرحله سنتی به طور کامل عبور نکرده است. به همین دلیل، بخش بزرگی از بازار کار دست کسانی است که هیچوقت پایشان به دانشگاه باز نشده است. وی افزود: بر این اساس، برخی گزارشها نشان میدهد که سهم فارغالتحصیلان دانشگاهی از بازار کار به ۲۰ درصد هم نمیرسد. چالش سوم در مورد بیکاری فارغالتحصیلان آن است که در کشور به آیندهپژوهی بازار کار اساسا توجه نشده است. چون الگوی آیندهپژوهی بازار کار نداریم، لذا دانشگاهها بدون توجه به نیازهای بازار کار آتی، نسبت به پذیرش دانشجو اقدام میکنند. که این اتفاق بسیار خطرناکی است. در نهایت چالش چهارم مربوط به نگاه تربیت نیروی کار بینالمللی در نظام آموزشی است.
معاون سرمایه انسانی هلدینگ راز، در گفتگو با تجارتنیوز، سه دلیل عدم مهارت، عدم جامعهپذیری و عدم تجربه کافی از سوی فارغ التحصیلان را، به عنوان دلایل عدم تمایل کارفرمایان برای استخدام آنان ذکر کرد، و افزود: کارفرمایان تمایل دارند فردی را استخدام کنند که همانند یک راننده ماهر، پشت فرمان ماشین بنشیند و رانندگی کند. اما طرف مقابل که فارغالتحصیل است، در دانشگاه قوانین راهنماییورانندگی را مطالعه کرده است. اما پشت فرمان اتومبیل ننشسته است. به همین دلیل کارفرمایان این ریسک را نمیپذیرند. و به دنبال فردی هستند که دارای سابقه کار کافی باشد.
وی در مورد اینکه فارغالتحصیلان کدام رشتهها یا دانشگاهها، برای ورود به بازار کار با مشکل مواجه میشوند، گفت: به نظرم بهتر است بگوییم، کدام دسته با مشکل کمتری مواجه میشوند. چون همگی در این زمینه با مشکل مواجه هستند. اما خیلی از کارفرمایان نظرشان نسبت به استخدام رشتههای فنی مساعدتر است.
مخصوصا افرادی که به کار با نرمافزار مسلط هستند. به عنوان مثال، فردی که در حوزه رشتههای مهندسی، کار با نرم افزار «کتیا» را در دانشگاه یاد گرفته است. تا حدودی نظر کارفرما نسبت به استخدام وی مثبتتر است. رشتههای فنی، نسبت به رشتههای علوم انسانی تا حدودی عملیاتیتر هستند. در حالیکه رشتههای علوم انسانی بیشتر تئوریک هستند.
بنابراین کارفرمایان تا حدودی بیشتر از رشتههای فنی استفاده میکنند. به عنوان مثال در رشته معماری، اگر فردی نرمافزار «تریدی» یا «اتوکد» و ورژنهای بالا را مسلط باشد. تا حدود زیادی میتواند نظر کارفرمایان را جلب کند. به گفته غفاری، بسیاری از سازمانها تمایل دارند تا از دانشگاههایی که بیشتر اسم و رسم دارند، نیرو بگیرند. به عنوان مثال، کارفرمایان برای رشتههای فنی، از دانشگاههای شریف، تهران، امیرکبیر و سایر دانشگاهها معتبر نظر مساعدتری دارند. یا در رشته حسابداری، بیشتر بر روی دانشگاه علامه طباطبایی تاکید میکنند. همچنین در رشته زبان نظرشان نسبت به دانشگاه شهید بهشتی مساعدتر است.
