1. حداقل 80 درصد وقت کاری او، صرف تدریس، تحقیق، مراکز تحقیقاتی و کنفرانس‌های علمی شود؛
  2. در جریان مباحث و گفتمان‌های رشتۀ خود در سطح بین‌المللی قرار داشته باشد؛
  3. حداقل روزی چهار ساعت مطالعه کند؛
  4. دانشجو و مخاطب از نقد افکار او، احساس امنیت کامل کند؛
  5. روش تدریس او باعث فکر کردن بیشتر توسط دانشجویان و مخاطبان گردد؛
  6. اگر از متون او، نقد عالمانه‌ای شد، تشکر کرده و پاسخ دهد؛
  7. اگر به نظریه‌ای متفاوتی رسید بگوید قبلاً اشتباه کردم و خود را اصلاح کند؛
  8. نظریه پرداز صرف نباشد؛ برای بهبود وضع جامعه راه حل ارائه دهد؛
  9. متانت گفتاری و رفتاری را در هر شرایطی حفظ کند؛
  10. در بحث و مناظره، عصبانی نشود، بی احترامی نکند، صدای خود را بالا نبرد و از القاب استفاده نکند؛
  11. استقلال فکری خود را در شرایط متفاوت اجتماعی و سیاسی حفظ کند؛
  12. دانشجوی قوی را تقدیر و دانشجوی ضعیف را تشویق کند؛
  13. با هم‌قطاران خود در سطح بین‌المللی در ارتباط باشد؛
  14. حداقل به یک زبان خارجی مسلط باشد؛
  15. 90 درصد کار علمی و تحقیقاتی او به صورت نوشتن و متن باشد؛
  16. یک کتاب تأثیرگذار و ماندنی در رشتۀ خود، تولید کند؛
  17. از مراکز قدرت فاصله بگیرد تا بتواند بدون ملاحظه، نتایج فکر و تحقیقات خود را به جامعه علمی و شهروندان عرضه کند؛

ادامه مطلب